Als je in je omgeving zou vragen wanneer er rouw ontstaat zullen de meeste mensen antwoorden: ‘na het verlies van een dierbare’. Dat weet iedereen.
Maar wist je dat je ook kunt rouwen na het verlies van je baan, een scheiding, een verhuizing, een ongeluk met soms blijvende gevolgen, het krijgen van een ziekte, enzovoort?
Er zijn talloze redenen waardoor er rouw in ons leven kan ontstaan. Waardoor je leven op z’n fundamenten schudt en je op de een of andere manier een nieuwe normaal moet creëren.
Rouwen kan lijken op het golven van de zee.
Soms zijn er kleine golven die je even raken maar waarna je zelf prima verder kan.
Soms hele grote die je kunnen overspoelen.
Terwijl de wereld doorgaat, je wc schoongemaakt ‘moet’ worden, je op je werk wordt verwacht en er vanavond weer eten op tafel moet staan, verdrink je in het al maar komende water.
Het kan zijn dat je het gevoel hebt grip op je leven en dat van je omgeving te verliezen. Er zijn gevoelens waarvan je niet eens wist dat ze in jou bestonden. Gedachtes waarvan je niet weet of ze wel ‘normaal’ zijn.
Het mooie van rouw is ook dat niets verkeerd is. Hoe jij het ervaart is het goed. Hoe diep, zwaar, gek of raar jij het zelf ook ervaart.
Rouw is de achterkant van de medaille van liefde.
Wat kan daar mis mee zijn?
Samen met jou, wil ik door jouw rouw heen lopen.
Op jouw tempo. Heen en weer. Twee stappen vooruit en weer even terug, als dat voor jou nodig is. Ik heb de leiding, maar jij bepaalt.
Samen lopen we vooruit, tot je zelf weer verder kan.